ฟังเสียงนกกระจอกจาวาอย่างใกล้ชิด:
เสียงคลิกจากนกจะกระจายไปตามโน้ตต่างๆ เว็บสล็อต นกเพศผู้ทุกตัวใช้เสียงคลิกในเพลงของพวกมัน และรูปแบบดูเหมือนจะส่งต่อจากพ่อสู่ลูก รายงานการศึกษาใหม่รายงาน
Masayo Soma และ Chihiro Mori จากมหาวิทยาลัยฮอกไกโดในญี่ปุ่นวิเคราะห์การบันทึกนกเพศผู้ 30 ตัว เหล่านี้เป็นสายพันธุ์Lonchura oryzivora รุ่นเลี้ยง ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในเกาะชวาและบาหลีของอินโดนีเซีย (และลดลง เพราะมีจำนวนมากที่ติดอยู่กับการค้าสัตว์เลี้ยง) นก 22 ตัวมีความเกี่ยวข้องกัน (พ่อลูกหรือลูกบุญธรรม) เจ็ดตัวถูกเลี้ยงดูอย่างโดดเดี่ยวและนกตัวสุดท้ายเติบโตขึ้นมาท่ามกลางฟินช์เบงกอลที่ไม่มีเสียงคลิก ผลการ วิเคราะห์เผยแพร่เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคมในPLOS ONE
สามารถสร้างเสียงคลิกโดยไม่ต้องเรียนรู้ Soma และ Mori พบ นกทั้งหมด รวมทั้งนกที่เลี้ยงด้วยตัวมันเองและไม่เคยได้ยินนกกระจอกชวาอีก ร้องเพลงที่รวมถึงการคลิกบิลอย่างน้อยก็ในบางครั้ง นกที่มีอายุมากกว่าสร้างเสียงในเกือบทุกเพลง เด็กที่อายุน้อยกว่าบ่อย นักวิจัยพบว่าพวกเขาดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเสียงและรวมเข้ากับเพลงเมื่ออายุประมาณหกเดือน
แต่มีการถ่ายทอดความรู้จากพ่อสู่ลูกบ้าง ภายในนกคู่นี้ มีความคล้ายคลึงกันในเพลงของพวกมัน พ่อและลูกมักจะใช้เสียงคลิกในอัตราเดียวกันในเพลงของพวกเขา ลูกชายเรียนรู้เพลงของพ่อถึง 68 ถึง 90 เปอร์เซ็นต์ และคนที่เรียนรู้ได้ดีที่สุดก็รวมการคลิกมากขึ้นในสิ่งที่พวกเขาร้อง
จากนั้นโซมะและโมริก็ดูนก 18 ตัวที่คลิกบ่อยที่สุดในเพลงของพวกเขามากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ พวกเขาพบว่านกมักจะคลิกบ่อยขึ้นในช่วงเริ่มต้นของเพลงและก่อนและหลังบันทึกเฉพาะ นักวิจัยกล่าวว่าการคลิกดูเหมือนจะเป็นส่วนสำคัญของพยางค์บางพยางค์ในเพลง“คำถามที่ว่าทำไมนกกระจอกชวาจึงใช้การสื่อสารด้วยเสียงที่ไม่ใช่เสียงร้องนอกเหนือจากการร้องเพลงยังคงเป็นปริศนา” ทีมงานเขียน นกเพศเมียยังสร้างเสียง แต่ยังไม่มีการวิเคราะห์การเปล่งเสียงของพวกมัน การคลิกอาจเกี่ยวข้องกับการติดพัน แต่ตอนนี้ยังไม่ชัดเจนว่าระบบการสื่อสารที่ซับซ้อนดังกล่าวพัฒนาขึ้นอย่างไรDNA โบราณย้อนเวลาการกำเนิดของสุนัข
บรรพบุรุษของเขี้ยวที่เลี้ยงไว้อาจแยกตัวออกจากหมาป่าได้ตั้งแต่เมื่อ 40,000 ปีที่แล้ว
มิตรภาพบางอย่างย้อนกลับ หลักฐานทางพันธุกรรมใหม่บ่งชี้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสุนัขอาจมีการปลอมแปลงมานานถึง 40,000 ปีที่แล้ว
การวิเคราะห์ดีเอ็นเอของหมาป่าโบราณได้ปรับเทียบการแบ่งแยกระหว่างสุนัขกับหมาป่าเมื่อ 27,000 ถึง 40,000 ปีก่อน ก่อนหน้านี้นักวิจัยได้คำนวณว่าความแตกต่างเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 11,000 ถึง 16,000 ปีก่อน วันที่ใหม่นี้ รายงานออนไลน์วันที่ 21 พฤษภาคมในCurrent Biologyอาจหมายความว่าสุนัขถูกเลี้ยงไว้ในช่วงยุคน้ำแข็งครั้งล่าสุด
นักบรรพชีวินวิทยา Love Dalén จากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งสวีเดนในสตอกโฮล์มได้นำกระดูกหมาป่าโบราณกลับมาจากการสำรวจในปี 2010 ไปยังคาบสมุทร Taimyr ของรัสเซียทางตอนเหนือของไซบีเรีย หมาป่าท่องไปในทุ่งทุนดรายุคน้ำแข็งเมื่อประมาณ 35,000 ปีก่อน ดาเลนและเพื่อนร่วมงานได้สกัดดีเอ็นเอจากกระดูกซี่โครงและถอดรหัสลักษณะทางพันธุกรรมทั้งหมดของสัตว์ ซึ่งก็คือจีโนมของมัน
นักวิจัยได้คำนวณอัตราการกลายพันธุ์ของสุนัขและหมาป่าโดยใช้ DNA ของหมาป่าเป็นตัวประทับเวลา ผู้เขียนนำ Pontus Skoglund นักพันธุศาสตร์เชิงวิวัฒนาการที่ Broad Institute of Harvard และ MIT กล่าวว่า “เราพบว่าการกลายพันธุ์เกิดขึ้นได้เร็วกว่าที่คนคิดไว้ก่อนหน้านี้ถึงครึ่งหนึ่ง นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่า สุนัขและหมาป่าแต่ละรุ่นมีการกลายพันธุ์หนึ่งครั้งในทุกๆ 100 ล้านฐานดีเอ็นเอ การคำนวณใหม่ทำให้อัตราการกลายพันธุ์ต่อรุ่นที่ 0.4 การกลายพันธุ์ใน 100 ล้านฐาน DNA หากการคำนวณถูกต้อง นักวิจัยจะต้องประมาณสองเท่าก่อนหน้านี้ว่าเมื่อใดที่สุนัขและหมาป่าแยกทางกัน
นักชีววิทยาด้านวิวัฒนาการ Adam Boyko จาก Cornell University กล่าวว่า “ไม่คาดว่าจะมีอัตราการกลายพันธุ์ที่ช้าลง “นั่นคือจุดต่ำสุดสำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม” เขาและนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ กล่าวว่าพวกเขายังไม่พร้อมที่จะลงนามในอัตราการกลายพันธุ์จนกว่าพวกเขาจะตรวจสอบข้อมูลด้วยตนเอง
นักพันธุศาสตร์โดยทั่วไปมีปัญหาในการระบุอัตราการกลายพันธุ์ Laurent Frantz นักพันธุศาสตร์วิวัฒนาการจาก University of Oxford กล่าว จีโนมหมาป่าโบราณเพิ่มเติมอาจตรวจสอบการคำนวณ แต่เขาพอใจที่ค่าประมาณใหม่นั้นมั่นคง “การวิเคราะห์มีความซับซ้อนและมีเหตุผล” เขากล่าว
นักวิจัยมักสันนิษฐานว่าการแบ่งแยกทางพันธุกรรมระหว่างสุนัขและหมาป่าบ่งชี้ว่าสุนัขถูกเลี้ยงเมื่อใด แต่ “เราไม่รู้ว่าบรรพบุรุษของสุนัขบ้านเหล่านี้เชื่องและอาศัยอยู่กับมนุษย์” สโกกลันด์กล่าว หมาป่าที่กลายเป็นสุนัขในที่สุดอาจได้ติดตามนักล่า-รวบรวมมนุษย์ หรือสัตว์ที่พวกเขาล่า มานานหลายศตวรรษก่อนที่จะกลายเป็นเพื่อนมนุษย์
นั่นเป็นสถานการณ์ที่สมเหตุสมผล Robert Wayne นักชีววิทยาวิวัฒนาการที่ UCLA เห็นด้วย กลุ่มหมาป่าที่มีนิสัยต่างกันสามารถกลายเป็นพันธุกรรมที่แตกต่างกัน หรือแม้แต่สร้างสายพันธุ์ใหม่ก็ได้ เขากล่าว ตัวอย่างเช่น หมาป่าอาร์กติกที่ตามฝูงกวางคาริบูไม่ค่อยผสมพันธุ์กับหมาป่าในอาณาเขตที่อาศัยอยู่ในป่า เป็นผลให้กลุ่มต่าง ๆ มีความแตกต่างทางพันธุกรรมจากกัน เว็บสล็อต
